Zagroda Korkoszów w Czarnej Górze

Cennik

EKSPOZYCJA STAŁA
bilet normalny 10 zł
bilet ulgowy 5 zł

KARTA DUŻEJ RODZINY
bilet na wystawy dostępne w filii dla 1 osoby 4 zł

BILET CAŁODZIENNY ŁĄCZONY DO WSZYSTKICH OTWARTYCH FILII
bilet normalny 49 zł
bilet ulgowy 24 zł

BILET TYGODNIOWY ŁĄCZONY DO WSZYSTKICH OTWARTYCH FILII
bilet normalny 65 zł
bilet ulgowy 32 zł

GRUPOWY
min. 15 os., wszystkie wystawy dostępne w filii, na każde 15 os. 1 opiekun gratis
bilet za 1 os. 4 zł

AUDIOPRZEWODNIK 5 zł

OPROWADZANIE 30 zł

MIESZKAŃCY GMIN: Biały Dunajec, Bukowina Tatrzańska, Czarny Dunajec, Kościelisko, Nowy Targ, Miasto Nowy Targ, Miasto Zakopane, Poronin i Szaflary
bilet 1 zł

Wstęp wolny w każdą niedzielę

Godziny otwarcia

poniedziałek – wtorek: nieczynne
środa – niedziela: 10:00 – 16:00

Adres:

Zagóra 86,
34-532 Czarna Góra

czarnagora@muzeumtatrzanskie.pl
Telefon: +48 18 263 71 21

Wystawy:

Drewniana zagroda w Czarnej Górze, filia Muzeum Tatrzańskiego - dom z płazów i płotek

Czarna Góra jest jedną z czternastu wsi polskiego Spisza; powstała na przełomie XVI i XVII wieku.

W północnej części Czarnej Góry, w osiedlu zwanym „Zagóra”, stoi drewniana zagroda należąca niegdyś do tutejszej zamożnej rodziny Korkoszów. Układ zabudowań jest przykładem rozwoju spiskiej zagrody: od prostej, składającej się z dwóch zabudowań (chałupa i stajnia) w końcu XIX wieku, do złożonej z wielu budynków w latach trzydziestych XX wieku. Najstarsze budynki zbudowane zostały pod koniec XIX wieku przez Alojzego Chyżnego. Przez kilka lat Alojzy Chyżny przebywał w Ameryce. Po powrocie do wsi w roku 1919 rozbudował chałupę, dobudowując okazałą „wielką izbę” z komorą. Dalsza rozbudowa zagrody dokonana została już przez Sebastiana Korkosza, męża Elżbiety – córki Alojzego. W latach trzydziestych powstały kolejne zabudowania gospodarcze: kamienna stajnia i wozownia. W dawnej stajni umieszczono pierwszy we wsi kierat. Ostatnia rozbudowa miała miejsce w latach czterdziestych – wówczas to postawiono w miejscu komory izbę zwaną „letnią” lub „pańską” z osobnym wejściem przez dobudowany ganek.

Pod koniec lat 40-tych, rodzina Korkoszów przeniosła się na stałe do Słowacji, gdzie obecnie mieszka. W roku 1980 potomkowie Sebastiana Korkosza przekazali zagrodę na rzecz Skarbu Państwa, z życzeniem, aby powstało tu muzeum. Po przeprowadzeniu remontu konserwatorskiego Muzeum Tatrzańskie zorganizowało we wnętrzach ekspozycję etnograficzną, obrazującą bogate gospodarstwo spiskie z okresu międzywojennego. W ciągle zmieniającej się wsi drewniana zagroda Korkoszów jest miejscem, gdzie jeszcze żyje odchodzący już w przeszłość świat chłopskiej kultury.

Części mieszkalne zagrody – sień, kuchnia, „wielka izba”, „letnia izba” – usytuowane są jedna za drugą. W sieni, która przeważnie była wykorzystywana jako skład przedmiotów potrzebnych w gospodarstwie, znajdował się również warsztat stolarski. Jego właściciel wykonywał wszelkie niezbędne w gospodarstwie sprzęty, począwszy od mebli aż po naczynia. Są tu i inne sprzęty – drewniane naczynia na mleko i stępa, ręczne żarna. Z sieni wejście prowadzi na strych, czyli izbę, miejsce, gdzie w sąsiekach przechowywano ziarno, a w skrzyniach i dzieżach produkty żywnościowe. Kuchnia jest pomieszczeniem, w którym dawniej, zanim powstały izby, koncentrowało się życie rodziny. Tutaj spano, jedzono, gotowano strawę, pieczono chleb, przędło się len i wełnę.

Od czasu dostawienia „wielkiej izby” – ona pełniła w rodzinie Korkoszów funkcję sypialni. W niej przechowywano również odświętną odzież, przyjmowano gości oraz obchodzono uroczystości rodzinne i doroczne.

Wyposażenie „pańskiej izby”, przeznaczonej dla gości, jest takie, jak w latach czterdziestych, gdy mieszkała tu jeszcze rodzina Korkoszów. Dodatkowo na stałe został ustawiony, do dzisiaj używany, warsztat tkacki. W izbie znalazły się również rzeźby i fotografie przedstawiające członków tej utalentowanej plastycznie rodziny. Są wśród nich rzeźbiarze, malarka na szkle i tkaczka. Na półce stoi rzeźba Upadek Chrystusa pod krzyżem, dłuta Ludwika Korkosza, a na piecu gipsowa rzeźba wykonana również przez Ludwika Korkosza – głowa Sebastiana Korkosza.
W jednym z zabudowań gospodarczych, kamiennej stajni, na uwagę zasługuje wystawa obrazująca obróbkę lnu, na którą składają się narzędzia służące do tłuczenia, czesania i przędzenia lnu, natomiast w wozowni, zgodnie z jej przeznaczeniem, stoi wóz, a w nim dwa półkoski, plecione kosze, które do niego wkładano. Na wozie umieszczono obońki, w których wożono mleko z hal. Tutaj stoi również drewniane urządzenie służące do podnoszenia chałupy w celu wymienienia podwaliny, podmurówki czy wykopania piwnicy.

 

Po wizycie w Muzeum, znajdź nas na Facebooku i Instagramie. To szansa na dowiedzenie się o tym co aktualnie dzieje się w naszym Muzeum, poszerzenie wiedzy oraz obejrzenie ciekawych materiałów multimedialnych.

Wpisz szukane wyrażenie