Czerwone Wierchy

Wycieczka na Czerwone Wierchy z Doliny Miętusiej

Biegnący wzdłuż granicy ze Słowacją masyw Czerwonych Wierchów jest jednym z najbardziej znanych szlaków turystycznych w polskich Tatrach. Przebiega przez cztery szczyty: Ciemniak (2096m n.p.m.), Krzesanicę (2122m n.p.m.), Małołączniak (2096m n.p.m.) oraz Kopę Kondracką (2005m n.p.m). Czerwone Wierchy stanowią fantastyczny punkt widokowy na panoramę Tatr wysokich oraz na odbiegające od grzbietu granie z Giewontem, Kozim Grzbietem i Upłazińską Kopę.
Osiągana wysokość przekracza 2000 m n.p.m., ale na grani nie ma trudności technicznych. My proponujemy wycieczkę z pominięciem Kopy Kondrackiej, wejście na Małołączniak przez mało znaną drogę w Dolinie Miętusiej. Po zdobyciu Krzesanicy i Ciemniaka zejdziemy do Kir.

Rejon: Tatry
Punkt wyjścia: wejście do doliny Kościeliskiej w Kirach
Trudność: na całej trasie jest tylko jeden odcinek ubezpieczony łańcuchem, nie ma ekspozycji
Czas przejścia: około 8 godz. bez przerw na odpoczynek (zimą lub podczas trudniejszych warunków pogodowych czas zdecydowanie się wydłuży)
Długość trasy: około 16 km
Kolory szlaków: czarny, czerwony, niebieski, czerwony, zielony
Dojazd: samochodem na parking w Kirach (7km z Zakopanego), z Zakopanego busem z dworca PKS.

Z Kir na Czerwone Wierchy

Naszą wycieczkę rozpoczynamy u wylotu Doliny Kościeliskiej, czyli w Kirach, ale uwaga, nie wchodzimy do doliny tylko w lewo znakowaną na czarno Drogą pod Reglami. Krótki początek jest drogą asfaltową, później szutrową. Po około 10 minutowym marszu dochodzimy do miejsca, gdzie skręcamy w prawo do lasu, za czerwonymi znakami wchodzimy do doliny Staników Żleb. Trzymając się koryta potoku idziemy pod górę do Wyżniego Stanikowego Siodła (1275 m n.p.m.). Rozpościera się stąd widok na Czerwone Wierchy oraz Dolinę Miętusią.

Schodzimy lekko przez las na przełęcz o nazwie Przysłop Miętusi (1189 m n.p.m.) gdzie spotykają się szlaki: czarny, który łączy Dolinę Kościeliską z Doliną Małej Łąki i niebieski, który prowadzi z Doliny Małej Łąki na Małołączniak.

Przełęcz jest dobrym miejscem na krótki odpoczynek, z ławeczki możemy podziwiać Kominiarski Wierch.
Po złapaniu oddechu ruszamy dalej niebieskim szlakiem w kierunku południowym. Idąc przez las trawersujemy zboczem nad Doliną Miętusią. W mijanych źródełkach możemy uzupełnić zapas wody. Teraz ścieżka wchodzi na siodło tzw. Kobylarza i skręca, by poprzez kosówki wejść do piarżystego Kobylarzowego Żlebu. To tu mamy do pokonania próg o wysokości 12 metrów. Do pomocy mamy łańcuchy więc nie przejście go nie powinno być problemem. Powyżej Żleb rozszerza się, wychodzimy na Czerwony Grzbiet, czyli północno – zachodnią grań Małołączniaka. Pomimo, że teren wydaje się łatwy, przy kiepskiej widoczności łatwo tu stracić orientacje, zatem bądźcie ostrożni. Stąd można zobaczyć Dolinę Małej Łąki i brawie całą trasę na Giewont i ludzi chcących go zdobyć.

Podejście na Małołączniak

Szeroką ścieżką na wypukłym grzbiecie powoli pniemy się w stronę Małołączniaka. Teren porośnięty jest roślinami sit skucina i boimka dwurzędowa, które z początkiem lata mają czerwony kolor i to dzięki nim mamy nazwę Czerwonych Wierchów.
Nasza ścieżka pnie i pnie się, co rusz mamy nadzieję, że kolejne załamanie terenu to wyczekiwany szczyt. Trudy wycieczki umilają nam widoki. Jeszcze chwila i staniemy na szczycie Małołączniaka (2096 m n.p.m.). Cała wędrówka może zająć niecałe 4 godz. Na szczycie zazwyczaj wieje dokuczliwy wiatr, dlatego nie ma się tu co rozsiadać. Warto rozejrzeć się, widać stąd Tatry Zachodnie, Tatry Wysokie, a nawet słowacki Krywań.
Udało nam się stanąć na pierwszym z planowych szczytów Czerwonych wierchów. Z racji, że wzdłuż grani przebiega granica polsko – słowacka warto wcześniej wykupić dodatkowe ubezpieczenie od nieszczęśliwych wypadków (na terenach granicznych z pomocą może przylecieć TOPR lub słowacki HZS.

Szlak na Krzesanicę i Ciemniak

Ze szczytu czerwonym szlakiem schodzimy do Litworowej Przełęczy, by następnie rozpocząć podejście na szczyt Krzesanicy (2122 m n.p.m.). Tutaj również naszym oczom ukaże się rozległa panorama Tatr Zachodnich.
Znowu schodzimy, tym razem na Mułową Przełęcz, z której krótkim podejściem wejdziemy na Ciemniak (2096 m n.p.m.). Całe przejście granią ze szczytu Małołączniaka na Ciemniak nie powinno zając więcej jak 40 minut. W góry przy ładnej pogodzie mamy widok na Dolinę Pyszniańską i Tomanową oraz Baią Górę i Pilsko.


Teraz czeka nas zejście na dół. Schodzimy granią Twardego Upłazu na Chuda Przełączkę. Również tutaj porastają rośliny, które przybierają czerwone barwy. Na przełączce dochodzi do naszej drogi zielony szlak z Tomanowej Doliny. My pozostajemy na naszej ścieżce, która obniża się regularnie poprzez kosówki, aż dojdziemy do wyróżniającej się skały o nazwie Piec. Jest to dobry punkt widokowy więc watro tu odpocząć chwilę.
Możemy oglądać wnętrze doliny Mułowej i Litworowej, Krzesanicę, poniżej Wielką Świstówkę. Na zachód widoczna jest Dolina Kościeliska z Murem Raptawickim oraz Wąwozem Kraków.

Nasz szlak omija Piec i wchodzi w las. Trasa przecina Polanę Upłaz. Kawałek dalej droga nasza łączy się z czarnym szlakiem z Przysłopu Miętusiego. Kilka minut marszu i znajdziemy się na Cudakowej Polanie, skąd Doliną Kościeliską w 15 min dotrzemy do początku naszej wycieczki, czyli do Kir.

Ciekawostki:

•    Czerwone Wierchy wzięły swoją nazwę od porastającej je rośliny sit skucina, która późnym latem i jesienią przybiera czerwono – brązowy kolor.
•    Na grzbiecie oraz stokach Czerwonych Wierchów występuje wiele roślin wapieniolubnych oraz kwasolubnych, są wśród nich też rzadkie i bardzo rzadkie tj.: babka górska, goryczuszka lodnikowa, rogownica szerokolistna, głodek kutnerowaty, mietlica alpejska, sybaldia rozesłana, skalnica zwisła i szarota Hoppego.
•    W masywie Czerwonych Wierchów znajduje się wiele jaskiń, w tym największe w Tatrach: Marmurowa, Mała w Mułowej, Miętusia, Studnia, Wielka Śnieżna oraz Wysoka – Za Siedmiu Progami. Nie są one dostępne turystycznie.